Specjalnie dla nas krytyczka filmowa Anna Tatarska, autorka pracy magisterskiej Wywrotowe kino Todda Solondza; Krytyczny wymiar twórczości reżysera na tle kanonów i tradycji amerykańskiego kina popularnego i telewizji, pisze o bohaterze tegorocznej retrospektywy, Toddzie Solondzu:

"Nihilista, skandalista, prowokator - różnorodność epitetów, jakimi określano Todda Solondza od czasu jego właściwego debiutu pełnometrażowego Witaj w domku dla lalek (1995) jest ogromna, ale wszystkie one konotują zbliżone treści. Pola tematyczne, wokół których oscyluje Solondz, są pokrewne: obejmują zagadnienia niejednoznaczne moralnie, budzące kontrowersje, prowokacyjne. Wśród poruszanych przez niego tematów znajdziemy m.in.: seks i aborcję wśród nieletnich, dojrzewanie i płynność tożsamości seksualnej, ekstremizm religijny (Palindromy, 2005); korozję "okładkowej" amerykańskiej rodziny z przedmieść i nieudolność wychowawczą (Witaj w domku dla lalek; Happiness, 1998; Opowiadanie, 2001), zdradę, romans, rozwód, pedofilię, fetyszyzm, morderstwo (Happiness) i wiele, wiele innych. Reżyser mówi głośno o sprawach, które w dominującym dyskursie zwykło się omijać, a swoimi bohaterami czyni postaci, które w filmach głównego nurtu nigdy nie przebiłyby się na pierwszy plan. Poprzez unikanie jasnych podsumowań nigdy nie osądza jednoznacznie prezentowanych przez postaci postaw i zachowań, pozostawiając to subiektywnej ocenie widza. Wydaje się, że właśnie ze względu na kontrowersyjną tematykę i niejednoznaczny sposób prezentacji fabuły wielu automatycznie przyczepia Solondzowi etykietkę cynika-defetysty, nihilisty beztrosko epatującego obrazami zdegenerowania i rozkładu moralnego. Nic bardziej mylnego".

Anna Tatarska: Nihilista? Ależ skąd!