Obsada

Matthew Faber, Angela Pietropinto, Bill Buell, Ellen Barkin, Emani Sledge, Valerie Shusterov, Richard Masur

Opis filmu

Todd Solondz obnaża konwencje, jakim podlega kino, zwłaszcza kino amerykańskie. Próbuje wywrócić filmowe schematy na lewą stronę. Nie ma u niego jednoznacznych ocen moralnych, nie ma prostych do opisania postaci, nie ma też „czystych” fabuł, które w odpowiednim momencie zgrabnie się podsumowują. To twórca, który jest absolutnym relatywistą, i rozumie, że w życiu każdy ma swoje motywacje, zatem definitywna ocena zachowania drugiego człowieka nie ma sensu, bo zawsze brak nam będzie wszystkich danych.

W Palindromach widać to doskonale. Solondz nakręcił film o drażliwym temacie, którego analizy odwołują się zwykle do argumentów z dziedziny moralności i prawa. W streszczeniu filmu pojawiłyby się takie słowa-klucze, jak: seks z nieletnimi, aborcja, samobójstwo, morderstwo, molestowanie. Ale reżyser pozbawia nas moralnej siatki odniesienia i utrudnia ocenę. Za każdym razem, kiedy dochodzimy do jakichś wniosków na temat oglądanych postaci, pokazuje nam ich inną twarz, zmusza do weryfikacji osądu i uświadamia, jak schematycznie myślimy.

Sporo miejsca poświęcono po filmie dyskusji nad osobliwym formalnym zabiegiem reżysera: nastoletnią bohaterkę gra tutaj ósemka różnych aktorów (w tym dorośli i jeden chłopiec). Solondz osiągnął w ten sposób rzecz wyjątkową – oderwał sytuację swojej bohaterki od jej wieku, płci, wyglądu i klasy społecznej. Zmuszając do zastanowienia nad konkretnym problemem, zdołał go przedstawić w sposób wyabstrahowany. Nie planuj nic na godzinę po seansie. Palindromy prowokują do dyskusji.

Michał Chaciński