Obsada

Adam Goldberg, Marley Shelton, Eion Bailey, Lucy Punch, Vinnie Jones, Ptolemy Slocum, Michael Panes, Svetlana Efremova, Zak Orth

nagrody

Mannheim-Heidelberg IFF 2009 – nagroda specjalna jury

Opis filmu

Inteligentna satyra na nowojorski świat sztuki i muzyki współczesnej, bardzo bliska wrażliwości i ciętego humoru Woody’ego Allena. Właścicielka galerii w Chelsea zadaje się z dwoma braćmi: malarzem Joshem i Adrianem, awangardowym muzykiem. Madeleine jest piękna, zdolna i wyrachowana; wie, że licząca się galeria nie może skalać się komercyjną sztuką, jaka wisi w hotelowych holach. Taką produkuje Josh: jego pastelowe, abstrakcyjne obrazy świetnie się sprzedają i zapewniają galerii byt, jednak nie nadają się, by pokazać je publicznie. A zdecydowanie nie w jej galerii, gdzie prezentowani są o wiele bardziej progresywni artyści w stylu wystawiającego wypchane zwierzęta Raya Barko (wypisz, wymaluj Damien Hirst) czy konceptualisty Monroe’a (parodia Martina Creeda).

(Bez tytułu) jest jednym z najczęściej używanych, czy wręcz nadużywanych tytułów w praktyce artystycznej ostatnich stu lat. Film Parkera dość czujnie podgląda to hermetyczne środowisko: celebrytów rynku sztuki i zgorzkniałych artystów, kolekcjonerów oraz galerzystów. W wartkich dialogach padają nie tylko śmieszne, ale całkiem celne spostrzeżenia dotyczące współczesnego rynku sztuki i zasad jego funkcjonowania. Co najważniejsze jednak (Bez tytułu) nie przeciąga struny w parodiowaniu delikatnego tworu, jakim jest świat sztuki. To film złośliwy, ale nie napastliwy, napisany lekko i z wyczuciem. Reżyser w równym stopniu obnaża tu słabe punkty współczesnej sceny artystycznej, co jest tym niezwykłym zjawiskiem autentycznie zafascynowany.

Ewa Szabłowska