Obsada

Peter Falk, Alan Arkin, Beverly D'Angelo, Charles Durning, Robert Stack

Opis filmu

Filmowcy mają swoje przesądy. Nie należy, według nich, nazywać filmu pechowym tytułem. Niepomny tego Andrew Bergman napisał scenariusz i zabrał się do reżyserowania Wielkiego problemu. Film miał być komedią nawiązującą do klasycznego „czarnego kryminału” Podwójne ubezpieczenie (1944). Główny bohater, agent ubezpieczeniowy, spiskuje z żoną klienta, by go zabić i uzyskać w ten sposób pokaźną sumę z ubezpieczenia. O ile jednak w pierwowzorze chodziło o zauroczenie kobietą fatalną, o tyle w Wielkim kłopocie pieniądze były potrzebne, by wysłać synów na prestiżową uczelnię.

Bergman szybko stracił serce do filmu. Przystępując do kręcenia, nie miał zakończenia, a jego żona była w zaawansowanej ciąży. Dodatkowo nadzorował remont domu. W efekcie podjął decyzję o wycofaniu się z projektu. Ówczesny szef Columbii przekazał film Cassavetesowi. Ten przyjął pracę z mieszanymi uczuciami. Wiedział, że to nie jest historia w jego stylu. Z drugiej strony nie znosił bezczynności i potrzebował pieniędzy. Budżet filmu opiewał na 16 milionów dolarów – astronomiczną jak na Cassavetesa kwotę. Na zakończenie swojej kariery doświadczył więc luksusu wynikającego z kręcenia „w systemie”. Mimo dość przychylnych recenzji film był porażką kasową i obecnie pamiętany jest jako ostatni obraz Cassavetesa, choć on sam powiedział: Nie chcę, by ten film był moim ostatnim filmem i żebym został zapamiętany jako reżyser tego gówna (Marshall Fine, Accidental Genius: How John Cassavetes Invented the American Independent Film, Hyperion, Nowy Jork 2005, s. 419).

Elżbieta Durys