Obsada

Gustaw Holoubek, Zofia Mrozowska, Hanna Skarżanka, Wiesław Gołas, Zdzisław Maklakiewicz

Opis filmu

Prawo i pięść zrealizowano w 1964 roku w nieco spokojniejszym okresie polskiej historii, określanym mianem „małej stabilizacji”. II wojna światowa, okres stalinizmu i odwilży minęły i nie zanosiło się na kolejne narodowe traumy. Polskie społeczeństwo mogło odetchnąć i cieszyć się względnym dobrobytem oraz pozwolić sobie na pewną dozę indywidualizmu. Jednocześnie film ten powstał w momencie schyłku polskiej szkoły filmowej, nurtu dominującego w naszym kinie w poprzedzającej dekadzie. To pozwoliło na eksperymenty, również w warstwie gatunkowej. Autorzy Prawa i pięści skorzystali z tej możliwości i przenieśli western na polski „Dziki Zachód”, czyli Ziemie Odzyskane, skąd wypędzono Niemców po przegranej wojnie.

Film Prawo i pięść pamiętany jest przede wszystkim ze względu na dobór aktorów, a zwłaszcza za rolę Gustawa Holoubka grającego samotnego bohatera, Keniga. Mimo opinii głównego intelektualisty wśród polskich aktorów powojennych (miał pseudonim „Profesor”) Holoubek udowodnił, że potrafi również strzelać i się zakochać. Ponadto to z tego filmu pochodzi piosenka Krzysztofa Komedy i Agnieszki Osieckiej zaśpiewana przez Edmunda Fettinga, uważana za najlepszy utwór kiedykolwiek napisany do polskiego filmu.

Ewa Mazierska-Kerr / Rotterdam IFF

Filmoteka Narodowa zaprasza na pokaz kultowego polskiego westernu Prawo i pięść w reżyserii Jerzego Hoffmana i Edwarda Skórzewskiego z brawurową rolą Gustawa Holoubka. W roku ubiegłym, dzięki dotacji z Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, pod kierunkiem Narodowego Instytutu Audiowizualnego, we współpracy ze Stowarzyszeniem Twórców Obrazu Filmu Fabularnego, Filmoteka Narodowa podjęła starania o zachowania najwybitniejszych dzieł kinematografii polskiej oraz wykonanie wieczystej kopi cyfrowej w procesie digitalizacji i rekonstrukcji cyfrowej. Kopia Prawa i pięści wymagała pilnej interwencji konserwatorskiej i rekonstrukcji. Poprzez digitalizację oraz wieloetapowy proces cyfrowej rekonstrukcji obrazu i remasteringu dźwięku wszelkie wady zostały usunięte, dzięki czemu możemy dziś podziwiać tę opowieść sprzed ponad 40 lat w takiej formie, w jakiej w latach 60. poznali ją ówcześni widzowie. A wspaniała piosenka w wykonaniu Edmunda Fettinga do muzyki Krzysztofa Komedy i słów Agnieszki Osieckiej jeszcze długo po seansie będzie nam towarzyszyć i nie będziemy się mogli oprzeć nuceniu: Za dzień, za dwa, // za noc, za trzy, // choć nie dziś, za noc, za dzień, // doczekasz się, wstanie świt…