Obsada

Paul Newman, Robert Redford, Katharine Ross, Strother Martin, Jeff Corey, Henry Jones

nagrody

Oscar 1970 – najlepsze zdjęcia, najlepszy scenariusz oryginalny, najlepsza muzyka, najlepsza piosenka, Złote Globy 1970 – najlepsza muzyka, BAFTA Awards 1971 – najlepszy film, najlepszy reżyser, najlepszy scenariusz, najlepszy aktor, najlepsza aktorka, najlepsze zdjęcia, najlepszy montaż, najlepsza ścieżka dźwiękowa, Grammy Awards 1970 – najlepsza filmowa ścieżka dźwiękowa

Opis filmu

Film George’a Roya Hilla powstał pod koniec lat 60., gdy kontrkultura wciąż trzymała się mocno. Nic więc dziwnego, że tytułowa para złodziei, legend Dzikiego Zachodu, to sympatyczni, weseli i przystojni outsiderzy, którzy z uśmiechem na ustach rabują banki i pociągi. Zwłaszcza pierwsza część ich przygód – utrzymana w radosnym, niemal idyllicznym nastroju – ma wiele wspólnego z klimatami dzieci kwiatów. Butch i Sundance unikają przemocy, przepuszczają zagrabione pieniądze na rozrywki i nawet, gdy trzymają kogoś na muszce, starają się zachować dobre maniery. W gruncie rzeczy bandytami są ci, którzy ich zawzięcie ścigają: pazerni i pałający żądzą zemsty bankierzy, bezwzględni rewolwerowcy, surowi szeryfowie i sędziowie oraz reszta amerykańskich patriarchów.

Gdy Butch i Sundance zmuszeni zostaną do wyczerpującej ucieczki (twarzy ich prześladowców nigdy nie zobaczymy), do filmu wkroczą ciemniejsze tony. Radość i akcenty komediowe powrócą w sekwencjach boliwijskich. Na krótko, bo wyrok już został wydany. Społeczeństwo nie toleruje odszczepieńców.

Oglądanie dzieła Hilla to wciąż duża przyjemność, chociażby ze względu na urodę aktorów, klasę zdjęć Conrada Halla czy melodyjną muzykę Burta Bacharacha. Zwraca się też dzisiaj uwagę na sugerowaną w filmie homoerotyczną więź łączącą bohaterów. Wyciągają swoje pistolety, jakby wyciągali penisy – mówi w dokumencie The Celluloid Closet Susan Sarandon. W prostą, westernową historię udało się wpisać twórcom wieloznaczne treści.

Bartosz Żurawiecki