Zakończyła się jubileuszowa 70. edycja MFF w Wenecji (28.08 - 7.09.2013). Wśród uhonorowanych najważniejszymi nagrodami nie było co prawda amerykańskich filmów, ale w programie znalazło się kilka interesujących tytułów.

28 studentów filmoznawstwa - Venezia Classici Jury - przyznało z kolei swoją nagrodę dla najlepszego dokumentu debiutowi krytyka, wykładowcy i kuratora imprez filmowych, Gabe’a Klingera - Double Play: James Benning and Richard Linklater. To opowieść o przyjaźni dwóch amerykańskich reżyserów, która rozpoczęła się w latach 80. Początkujący w krótkim metrażu Linklater, który właśnie zszedł z platformy wiertniczej, organizował w Austin kinofilskie środowisko (Austin Film Society), pokazywał eksperymentalne filmy. Jednym z pierwszych zaproszonych wtedy gości był James Benning.

Zac Efron (u nas w At Any Price Bahraniego, Highlights 4. AFF) pojawił się również na weneckich ekranach. W konkursie głównym 70. edycji festiwalu znalazł się Parkland Petera Landesmana. Parkland to nazwa szpitala w Dallas, gdzie 22 listopada 1963 roku przywieziono po zamachu Johna F. Kennedy'ego. Bohaterami filmu są zwykli ludzie - policjanci, lekarze - którzy "nagle znaleźli się w orbicie historycznego wydarzenia".

James Franco pokazał w Wenecji w konkursie swój nowy film Child of God ze scenariuszem opartym na książce Cormaca McCarthy’ego. To opowieść o upadku i degeneracji, historia niedoszłego gwałciciela Lestera Ballarda, człowieka brutalnego i pełnego przemocy, który z czasem staje się seryjnym mordercą, chowając się w lasach i jaskiniach Appalachów. W głównej roli wystąpił Scott Haze. Tadeusz Sobolewski bronił źle ocenionego przez krytyków filmu: "Na seans filmu Dziecię boże według powieści Cormaca McCarthy'ego szedłem uprzedzony. Cóż, festiwale, jak dawne wesołe miasteczka, mają dziś specjalnie wydzielone miejsce, gdzie "publiczność o słabszych nerwach" nie powinna zaglądać. Ale i tak zagląda chętnie, żeby zobaczyć ludzką bestię. Patrzy i wychodzi z obrzydzeniem. Film wzbudził na Lido głosy odrazy. Od wybitnych krytyków dostał po jednej gwiazdce. Ale ma też swoich entuzjastów." ("Gazeta Wyborcza")

Amerykańskiego dokumentalistę Fredericka Wisemana znamy i z Nowych Horyzontów (La Danse – Le Ballet de l’Opéra de Paris, 2009; Crazy Horse, 2012) i z 1. AFF (American Docs: Boxing Gym, 2010). Wiseman portretuje amerykańskie instytucje publiczne. Odsłania mechanizmy, leżące u podstaw systemów szkolnictwa, więziennictwa, gastronomii, przemysłu rozrywkowego i opieki zdrowotnej. Zwykle kolekcjonuje około stu godzin materiału, który nagrywa bez scenariusza, nie robi wywiadów z bohaterami, nie dodaje muzyki ani komentarza. Liczy się tylko rejestracja i montaż. W Wenecji poza konkursem pokazał film At Berkeley, poświęcony jednemu z najsłynniejszych amerykańskich uniwersytetów.

W sekcji dokumentalnej wenecka publiczność obejrzała też film, poświęcony Samuelowi Fullerowi (1912-97), zrealizowany przez jego córkę Samanthę - A Fuller Life (2013). "Samuel Fuller był jednym z pierwszych, najbardziej bezkompromisowych twórców amerykańskiego kina niezależnego. Awanturniczy, twardy jak gwóźdź facet, którego filmy prezentowały wyjątkową, osobistą wizję. Niemal obsesyjnie pokazywał fałsz, kłamstwa i oszustwa, uwydatniając w ten sposób kulturowe podziały, tkwiące w sercu amerykańskiego społeczeństwa. (…) sprzeczności wypełniały i ostatecznie zdefiniowały zarówno jego osobę jak i jego kino, które do dzisiaj ma ogromny wpływ na tak znaczących twórców jak Martin Scorsese, Quentin Tarantino i Jim Jarmusch." (filmweb.pl)

W sekcji Orizzonti znalazł się nowy film specjalizującego się w horrorach Ti Westa, reżysera jednej z etiud V/H/S (On the Edge 3. AFF) - The Sacrament. W obsadzie m.in. doskonale nam znani: Joe Swanberg, Kentucker Audley i Amy Seimetz. Ti West zastanawia się nad zjawiskiem religijnego kultu. Chciałbym, mówi reżyser, żeby mój film był z jednej strony - jako przedstawiciel kina gatunkowego - przerażający, z drugiej - ważny społecznie. Tymczasem córka Gian-Carla Coppoli, syna Francisa Forda, siostrzenica Sofii - Gia Coppola pokazała w sekcji Orizzonti swój debiut o zasadzkach młodości - Palo Alto, adaptację książki Jamesa Franco Palo Alto Stories. W obsadzie m.in. Emma Roberts, Val Kilmer i James Franco.

Jeżeli chodzi o nowe talenty i innowacyjne pomysły: powstał w Wenecji Biennale College-Cinema. Festiwal z partnerami sfinansował 3 wybrane spośród setek z całego świata, niskobudżetowe projekty i zaprezentował je na Lido. Wśród wybrańców znalazł się amerykański Memphis Tima Suttona, niestandardowo opowiedziana historia życia czarnego muzyka Ezry Jacka, w którego postać wcielił się naturszczyk, również muzyk Willis Earl Beal. Podczas festiwalu Biennale College-Cinema ogłosił 12 nowych projektów filmowych, z których ostatecznie 3 zostaną sfinansowane i zrealizowane oraz pokazane podczas 71. MFF w Wenecji. Szansę na wybór ma nasz zeszłoroczny amerykański gość Jason Cortlund wraz ze swoją współpracowniczką Julią Halperin (Tam, gdzie rosną grzyby, sekcja Spectrum 3. AFF). Chcą nakręcić drugi film - La Barracuda. Liczymy, że będzie równie smacznie i życzymy powodzenia.

Laureat Indie Star Award przyznawanej przez nasz festiwal, Todd Solondz znalazł się z kolei w zasłużonym gronie 70 reżyserów, którzy przygotowali na okrągłą 70. edycję festiwalu w Wenecji krótkie etiudy w ramach specjalnego projektu Venezia 70 - Future Reloaded. I choć Wenecja Solondza nie rozpieszczała z nagrodami, aż trzy jego filmy znalazły się w konkursie głównym biennale: Palindromy, Życie z wojną w tle (nagroda za scenariusz) i Czarny koń. Z Ameryki do zasłużonego grona weszli także James Franco i Monte Hellman.