Specjalnie dla nas wczorajszą premierę Kochanków z Księżyca Wesa Andersona podsumowuje Justyna Kociszewska:

"Kochankowie z księżyca to kolejna aktualizacja brechtowskiego efektu obcości. Koncepcja dramaturgiczna, w której aktor, grając rolę miał jednocześnie nie pozwalać publiczności zapomnieć o nim samym, performerze wydaje się stworzona dla właścicieli oskarowych twarzy. Nie można powiedzieć, żeby Anderson całe zadanie pozostawił swoim aktorom: nierealnie dopracowana scenografia, którą zaludnia więcej niż rozpoznawalnymi nazwiskami, wzmagają dystans, dający ten specyficzny, komiczno-gorzki efekt, którym posługują się także bracia Coen. Anderson mówi o przepaści istniejącej między rzeczywistością, jaką wszyscy chcielibyśmy widzieć, a tą, która tak komicznie wygląda w pozornie krzywym zwierciadle obrazów reżysera.

Filmy takie jak Kochankowie z księżyca czy Genialny klan to podważenie jakiejkolwiek wartości nadanej wiekowi i dorosłości. Edward Norton w roli fajtłapowatego harcerza, walczącego o akceptację przełożonych, Bruce Willis jako mieszkający w przyczepie policjant-romantyk, Tilda Swinton, której postać nie jest w stanie odnaleźć w sformalizowanym życiu przepisu na spotykające ją wydarzenia – Anderson celebrytów dorzuca do kręgu osób, mających prawo do desperackich poszukiwań samych siebie. Jakby to powiedział z jeden z dziecięcych bohaterów filmów Andersona: bez względu czy cały świat cię zna, czy jesteś szarą myszą, wszyscy o życiu wiemy tak samo mało."

Justyna Kociszewska: Moonrise Kingdom