Niedługo po roli u kultowego ekscentryka Burtona zagrała pani u legendarnego outsidera Gusa Van Santa.

To kolejny artysta, z którego twórczością obcowałam od dzieciństwa. Mama pokazała mi Słonia, jak miałam 15 lat, i oszalałam. Szybko stał się dla mnie jednym z najważniejszych reżyserów. Kiedy dostałam od agenta scenariusz Restless, od razu zgłosiłam się na przesłuchanie.

Nie miała pani oporów przed przyjęciem roli dziewczynki w terminalnym stadium raka?

Ta postać mną wstrząsnęła. Każde jej doświadczenie naznaczone jest przez świadomość zbliżającej się śmierci. Wie, że wiele rzeczy robi w życiu po raz pierwszy i ostatni. Długo przygotowywałam się do tej roli. Rozmawiałam z ojcem autora scenariusza Jasona Lew, który jest onkologiem i wzięłam udział w programie CHAP w Portland - Children's Healing Art Project. To rodzaj warsztatu artystycznego, w którym chore dzieci mogą dać wyraz swojej osobowości twórczej. Obserwując je, zdałam sobie sprawę, że często świadomie odsuwają się od rodziny i bliskich, bo boją się później pożegnań. Wolą rozmawiać z ludźmi obcymi. Takie doświadczenia zostają w człowieku na długo. Ale można na nie liczyć wyłącznie w kinie artystycznym.

Rozmowa Krzysztofa Kwiatkowskiego i Mią Wasikowską, odtwórczynią jednej z głównych ról w Restless Gusa van Santa (sekcja Highlights 2. AFF).

Mia Wasikowska: za młoda na sztywne ramy (Wysokie Obcasy GW)