Obok Billy'ego Wildera, drugim bohaterem retrospektywy 2. AFF we Wrocławiu będzie trzydziestoletni Joe Swanberg, jeden z twórców nurtu "mumblecore" w amerykańskim kinie niezależnym. To lokalna odpowiedź na duńską Dogmę - filmy "mumblecore" realizowane są w środowisku przyjaciół, z bardzo niskimi budżetami, są osobistymi, często intymnymi komentarzami na temat codzienności współczesnych dwudziestolatków. Na festiwalu pokażemy osiem filmów Swanberga, w tym Autoerotic (2011). Najnowszy film pod enigmatycznym tytułem Caitlin Plays Herself będzie miał światową premierę właśnie we Wrocławiu.

A oto filmowa złota dziesiątka Joego Swanberga - co mu się podoba, skąd czerpie inspirację:

Joe Swanberg's TOP 10

Joe Swanberg: "In January 2007, after a particularly difficult shoot (both physically and emotionally), I found myself back in Chicago with some time on my hands. I didn’t want to edit, because I didn’t have the energy to confront the footage. The Gene Siskel Film Center was showing several of Kieślowski’s films, including all of his later work. Every day, I would make my way to the theater in the evening and sit there eating dark chocolate, letting the work pour over me. It was like a religious experience. I came away from that series feeling revitalized. The Double Life of Véronique and Blue were especially breathtaking. Sławomir Idziak’s photography left an indelible impression on me and changed the way I look at light. One year later, I went back to New York to finish that difficult film, and I finally had an outlet for all the good energy Kieślowski had given me".